શનિ-રવિ જરા મોકળાશ મળે ત્યારે બહાર લાઈનમાં ઉભા રહીને પણ જમવાનું !! ઘરમાં રહીએ તો કુટુંબ જેવું કે પરિવાર જેવું લાગે ને ?
ભદ્રાયુ વછરાજાની bhadrayu2@gmail.com
અત્યારના પરિવારો માટે કમનશીબે એવું કહેવું પડે કે આપણે ‘પરિવાર’ શબ્દ જ ગુમાવી દીધો છે. પરિવારો તૂટી ગયેલા પણ ન કહેવાય, પરિવાર હોય તો તૂટે ને ?? અત્યારે પરિવાર છે ક્યાં, તે તૂટે ! કારણકે સંયુક્તમાંથી આપણે વિભક્ત થયા. જુદા પડીને રહેવા લાગ્યા, એમાંથી આપણે કેન્દ્રીય બન્યા. એટલે સંયુક્તમાંથી વિભક્ત અને વિભક્તમાંથી વ્યક્તિ કેન્દ્રીય. જુદા પડયા પછી પત્ની પત્નીના રસ્તે, પતિ પતિના રસ્તે, બાળક બાળકના રસ્તે.
વધુમાં વધુ કમાવાનો અને જેની જરૂર નથી એવી બધી જ વસ્તુઓ ઘરમાં ઠાંસી દેવાનો સ્પર્ધાત્મક યુગ આવ્યો. વર્ષો પહેલા એક વ્યાખ્યા વાંચી હતી કે, ‘લકઝરી એટલે શું ?’ વ્યાખ્યા હતી કે, જેની મારા ઘરમાં જરૂર છે કે નહીં તેની મને ખબર નથી પણ પાડોશીના ઘરમાં છે માટે મારા ઘરમાં આવવી જોઈએ એને લકઝરી કહેવાય. મારા ઘરમાં ત્રણ એ.સી છે,, શા માટે ? ઉપયોગમાં તો એક જ રૂમ લેવાય છે, પણ ‘કોઈક ગેસ્ટ આવે તો ?’ વર્ષમાં ત્રણ દિવસ તમારે ત્યાં મહેમાન આવે છે છતાં તમે એ.સી લગાડ્યું ?? એ વિકાસ કહીએ કે જે કહો તે. ‘..એવું નહીં રાખો તો કદાચ દોડીને કમાશો નહીં.’ I do agree પણ વિચારવું પડે કે કમાણી કરવા માટે તમારે તમારા કુટુંબને છોડી દેવું પડે છે, તમે સવારે ૭ વાગે નીકળો અને રાતે ૯ વાગે આવો. સવારે જાઓ ત્યારે તમારી દીકરી ઉઠી ન હોય અને રાત્રે આવો ત્યારે તમારી દીકરી સુઈ ગઈ હોય !! બુધવારે જયારે ઇન્ડસ્ટ્રીમાં રજા હોય ત્યારે બાપ દીકરીનું મોઢું જોતો હોય. આવી જે ટેંશનવાળી સ્થિતિ ઉભી થઇ છે એમાંથી આપણા કુટુંબો જ તૂટી ગયા છે.
આપણી પાસે ઈલેક્ટ્રોનિક ગેઝેટ આવ્યા, એટલે પતિ પત્ની બેઠા હોય તો પતિ પોતાના મોબાઈલમાં હોય, પત્ની પોતાના મોબાઈલમાં હોય, દીકરો કે દીકરી નાના હોય તો બિચારા લાચાર થઈને જોતા હોય, એ લાચાર ન રહે એટલે મમ્મી એના હાથમાં પણ મોબાઈલ પકડાવી દે કે, હાલ બેટા, તું પણ અમારી ભેગો જલસા કર !! આ આજના પરિવારો છે. જરૂરતને સીમિત રીતે અગ્રતા યાદી બનાવીને તમારા ઘરમાં વસાવો અને એટલા પૂરતું તમે કમાવાની મહેનત કરો. આવતીકાલની પણ ચિંતા કરો નહીં કરો એવું નહીં, ભવિષ્યની ચિંતા માત્ર નહીં પણ સ્ટ્રેટેજિક પ્લાનિંગ જરૂર કરો,, પણ આપણે બેન્ક બેલેન્સ વધારવું છે, મ્યુચ્યુઅલ ફંડમાં પૈસા રોકવા છે, ખુબ બધી લકઝરી વસાવવી છે, નથી જરૂર એવી ગાડીઓ લેવી છે પછી ભલે પરિવારને આપવાના સ્નેહની બાદબાકી થઇ જાય !! થાય છે એવું કે, બધું વસે છે પણ પાછળ ફરિયાદ રહી જાય છે. આપણે કોઈને સમય આપી શકતા નથી. પરિણામે ઘરમાં પરિવાર નથી વસતો અને વસ્તુઓ જ વસે છે !!
આજે તો પરિવાર એટલે ઘરના સભ્યો કરતાં પણ પતિના મિત્રો અને પત્નીની બહેનપણીઓ અને એ સૌના પરિવાર અથવા તો સોશ્યલ ગ્રુપ્સ કે જેના મિલન કે કોઈ કાર્યક્રમ હોય ત્યારે બનીઠનીને જવાનું અને કૃતિમ હસી-મઝાક કરવાના. અંતે તીખું તમતમતું અર્ધી રાત્રે જમીને ઘરે આવવાનું !! પછી શું થાય ? “બધી એ મઝાઓ હતી રાતે રાતે, ને સંતાપ એનો સવારે સવારે” !! રજા પડી નથી ને ગાડીને ચાવી મારી બહાર ઉપડ્યા નથી !! જ્યાં જથ્થાબંધ માણસોનું કીડિયારું ઉભરાયું હોય ત્યાં જઈ મગજમાં ઉત્પાત ભરવાનો ? કે કોઈ હોટલના એ. સી. રૂમમાં ભરાઈને પડ્યા રહેવાનું !! શનિ-રવિ જરા મોકળાશ મળે ત્યારે બહાર લાઈનમાં ઉભા રહીને પણ જમવાનું !! ઘરમાં રહીએ તો કુટુંબ જેવું કે પરિવાર જેવું લાગે ને ?
શનિ-રવિ તો કુટુંબમાં સાથે રહેવાના, સ્નેહ અને હૂંફ આપી એકબીજાને કામમાં મદદ કરી સેતુ બાંધવાના, પાડોશીની સાથે મૈત્રી કેળવવાના, સંતાનો સાથે ઘરના બગીચામાં સાફસૂફી કરવાના, સાથે મળીને કુટુંબ માટે આગામી દિવસોનું પ્લાનિંગ કરવાના દિવસો છે. સાથે રહી રિલેક્સ થવા માટેના દિવસો છે. દોડાભાગી તો રોજ હોય જ છે ને ? મહિનામાં બે કે ત્રણ વખત જયારે દીકરા -દીકરીને મન થાય ત્યારે ઘરે દાદા-દાદી કે નાના-નાની ને રહેવા લાવવાના અને તેમની સાથે બેસી તેમની વાતો સાંભળવાના દિવસો હોય છે ક્યાંય આજના પરિવારોમાં ?? ‘હોવા જોઈએ’ એવું સૌ સ્વીકારે છે પણ એવું થતું નથી કારણ આપણે અકારણ અતિ-વ્યસ્ત થઇ ગયા છીએ.
