હું મારા રામજી મંદિરે પગે લાગવા ગયો. રોજ જાઉં તલગાજરડા હોઉં ત્યારે. હું ક્યાંક કથામાં બોલ્યો હતો કે મારે એક વખત ફરી તલગાજરડામાં લોટ માંગવા નીકળવું છે. આ હું બોલ્યો.. અને હું બોલું ને એ ભગવાન પળાવે છે મારી પાસે.
અહીં જેમ શોભાયાત્રા નીકળીને એમ કથા પહેલાની પોથીજી સાથેની શોભાયાત્રામાં હું પહેલેથી જતો. શરુ શરૂમાં હું જતો. મોરારજીભાઈએ એક વખત મને કીધું, મોરારજી દેસાઈ, દાદાની ભાગવત વિદ્યાપીઠમાં- સોલામાં સંસ્કૃતના સર્ટિફિકેટ પ્રદાન માટે હું ગયેલો. લઈ. ત્યારે મોરારજીભાઈ ગુજરાત વિદ્યાપીઠમાં નવરાત્રીમાં કથા કરતા.
મોરારજીભાઈ એટલે ભારતનો જબરો પ્રાઈમ મિનિસ્ટર… એ મને કહે, ‘બાપુ તમારી કથા વિશે ઘણું જાણ્યું, સાંભળ્યું છે, અને બહુ સારું કરો છો તમે’. હવે ક્યાં મોરારજીભાઈ આટલો મોટો માણસ અને આ એની મોટાઈ !!. આ વર્ષો પહેલાંની વાત છે. એ મોઢા મોઢ જ બધું કહેતા ને..પણ મને કહે, મને એક નથી ગમતું કે, આ શોભાયાત્રા ત્યાં નીકળે છે ને એ બંધ કરાવી જોઈએ. તે દિવસથી શોભાયાત્રામાં જવાનું બંધ, બસ, નક્કી કે, આપણે શોભાયાત્રામાં નહીં જવું.
પણ એક દિવસે આ મંગળદાસ બાપુની જે કથા હતી એમાં મંગળદાસ બાપુ તો એકદમ પ્રજ્ઞાચક્ષુ પણ અંતર દ્રષ્ટિ તો એની ખુલેલી જ હોય..મને કહે, શોભાયાત્રામાં હાથી ઉપર બેસવું જ પડશે. મેં કીધું, બાપુ મને નહીં ફાવે. વ્યાસપીઠની ઊંચાઈ ય પણ ક્યારેક ઉંચી લાગે છે ત્યાં હું કેમ ગોઠવાઈ ગયો છું… એનુય ભાન રાખું છું. કે આ ઊંચાઈએ બેસવાની આપણી લાયકાત… પણ ગુરુકૃપા એ નિભાવી જાય છે. બાપ આટલી આથી ઊંચાઈએ ત્યાં મને ક્યાં ચડાવો છો ?..તો કહે, ના વ્હાલા બેસવું જ પડે. આ તો પોથી યાત્રા છે.આ એના શબ્દો હો… કે, પોથી નહીં હું કોઈ પોથો છું? તે હું બેસું તો તું ય બેસ. મેં કહ્યું ત્યારે હાલો ચડીએ… બે જણા અમે બેઠા.. હાથી ઉપર… હાથી નીકળે આમ… કેવા લાગતા હશું મારો નાથ જાણે.. મારા તરફ બહુ લાગણી રાખતા. મેં કીધું બાપુ, આ આખી દુનિયાની વચ્ચે આપણે હાથી ઉપર ચડયા પણ આ તો દુનિયા છે એ ક્યારે ગધેડા ઉપર બેસાડે એ કાંઈ નક્કી નહીં. ..
એ તે દિવસે કરેલો મેં મનોરથ.. કે મારી ઈચ્છા એવી છે કે એક વખત દુનિયા બેસાડે એ પહેલાં આપણે ગધેડે બેસી જવું. અને પૂછો આ છોકરાઓને કચ્છની કથા.. હું વળી ભિક્ષા માટે આપણે ક્યાંક જતો હતો.. હું અને હકો અમે બધા સાથે. અંધારું સાંજનું થયું છે, એમાં અમે નીકળ્યા. એમાં પ્રજાપતિ નીકળ્યા છે વાહન સાથે. છાલકુ હતું.. મેં કીધું આને વિનંતી કરોને, ₹500 આપીએ, કોઈ જોનારું નથી,એક વખત ગધેડે બેસી લેવા દ્યો ને તો આપણો મનોરથ પૂરો થાય. અને છોકરાઓને નવાઈ લાગી અને ઓલા ભાઈને તો બહુ નવાઇ લાગી. મોરારીબાપુ તમને આ શું સુજ્યુ? મેં કીધું સુજ્યુ છે તો પૂરું કરવા દે… માંડ માંડ 500 રૂપિયા આપ્યા, પછી હું બેઠો આ લોકોએ આસન ઉપર આપ્યું. આમ સફેદ તો એ હતું પણ એની ઉપર શુભ્રાસન અમે પાથર્યું. અને આ હકો આમ થોડોક આમ થયો અને એના વાહા ઉપર પગ મૂકીને… એ આ છોકરાએ મને મદદ કરી, એનું શરીર પણ સારું,એટલે આમ પગથિયાની જેમ થઇ ગયો છે. અને પછી મોરારીબાપુએ ધીરે-ધીરે ચાખડી ઉતારી અને પછી જમણો પગ.. પહેલા આ હેઠે.. આના ઉપર.. આ મારા સંગીતના સાથીઓ તો મારા વાહનો જ છે ને સાહેબ.. વર્ષોથી વગાડે છે સાહેબ. ઓલા પ્રજાપતિને કીધું કે, તું પકડી રાખજે, આ હડીયું ના કાઢે…અને એને કે જે ભુકે તો નહિ જ.. ઓલો કહે, એ મને શું ખબર પડે એને મોજ આવે તો ભુકેય તે,,, અને બીજા હતા એને કીધું કે પાછળ નહિ હાલતા. દૂર રહેજો..પાંચેક મિનિટ આપણે સવારી કરી.. ન ફોટા પડ્યા ન ફેસબુક ઉપર મુખ્ય… પણ તે દિવસ બેસી લીધું એ હકીકત છે.
મારો ગિરનારી પુરા કરે છે મારા મનોરથ. એ હાજરા હજુર હો..
